Het stinzenbos wordt begrensd door de beek, de slangenmuur, het hek en het bruggetje bij de takkenhoop. Het houtsnipperpad langs de beek loopt door het stinzenplantenbos.

Fysieke kenmerken

Het stinzenplantenbos in De Heimanshof staat op kalkrijke kleigrond met een dikke humuslaag die goed vocht vasthoudt. Hierdoor is de kruidlaag goed ontwikkeld.

Het woord stinzenplant komt van het Friese woord stins, dat stenen huis betekent. Het waren de woningen van adellijke personen, die dikwijls landgoederen bezaten. In Friesland zijn stinzenplanten voor het eerst beschreven.
Het woord stinzenplant is waarschijnlijk voor het eerst gebruikt door de heemkundige Jacob Botke (1877-1939) in 1932, die hierbij geïnspireerd werd door de naam stinzeblomkes. Deze naam gaf de bevolking van Veenwouden aan Haarlems klokkenspel, dat daar rondom de Schierstins groeide.
Na 1950 raakte de term ingeburgerd en werden stinzenplanten ook buiten Friesland gevonden, in Groningen bijvoorbeeld (daar börgbloumkes genoemd), maar ook veel op de Utrechtse landgoederen.

Belangrijkste soorten/ samenhang

Omdat het grootste gedeelte van de planten vroeg bloeit, is het stinzenplantenbos erg belangrijk voor honingbijen en hommels in het vroege voorjaar. Zij vinden hier voedsel van januari tot en met mei tot het bladerdek van de bomen zich sluit en het te donker wordt.
Sommige insecten zijn afhankelijk van paddenstoelen zoals de boomzwamkever in het elfenbankje. Deze kever wordt geparasiteerd door de zwamplatkopwesp.
Zo zijn er veel ingewikkelde relaties die zich vaak verborgen voor ons afspelen.

Toptijd

De uitbundigste bloei valt in het vroege voorjaar (februari tot juni), zolang de bomen nog niet in blad staan. Dan valt er veel licht op de bodem.
In de zomer is het er vrij donker en is de bloeitijd voorbij. De meeste stinzenplanten hebben dan zaad gevormd en sterven af.
In december/januari begint de bloei van het sneeuwklokje en de winterakoniet.
Hekkensluiters in mei zijn de voorjaarszonnebloem, daslook en wilde hyacint.
In het najaar bloeit de herfsttijloos nog, die lijkt op een lila krokus zonder blad.

Beheer

Jarenlang zijn verteerde houtsnippers van de paden in het bos geharkt om een humuslaag op te bouwen. Stinzenplanten houden van een kalkrijke, humeuze en vochtige bodem. Om voldoende licht in het bos te houden, worden selectief bomen gekapt. Er wordt veel zevenblad en al te uitbundig groeiend daslook en armbloemig look gewied. Om de paden te markeren worden er boomstammen neergelegd.